Rob van Loon is Manager Additive Manufacturing bij KMWE en volgde de KIM voor Leidinggevenden.

“Ik werk al tien jaar bij KMWE en ben begonnen als specialist in 3D-metaalprinten. Het was een relatief klein onderdeel binnen het bedrijf, maar de techniek groeide en werd steeds belangrijker. We gingen van twee mensen naar acht in een jaar tijd. En ineens had ik niet alleen een technische verantwoordelijkheid, maar ook een leidinggevende rol. De KIM voor Leidinggevenden hielp me bij het groeien in die rol.

Ik wist niet precies wat ik kon verwachten van de training, maar ik dacht: ik krijg gewoon een gereedschapskist met methodes om een team aan te sturen. Zo eenvoudig was het niet. De training was geen verzameling van trucjes of modellen, maar eerder een spiegel. Waarom doe ik dingen zoals ik ze doe? Wat betekent dat voor mijn team? En wat gebeurt er als ik mijn manier van werken niet aanpas?

Het grootste inzicht kwam toen we in groepjes oefeningen deden. We gaven elkaar feedback, en mijn valkuil kwam direct naar voren: delegeren. Of beter gezegd, niet kunnen loslaten. Ik dacht dat ik taken overdroeg, maar bleef ze op de achtergrond toch controleren. Onbewust ondermijnde ik daarmee het vertrouwen en de zelfstandigheid van mijn team. De groep confronteerde me ermee,
en ik kon er niet meer omheen.

Wat me ook enorm heeft geholpen, was een oefening waarin we letterlijk op de stoel van een ander moesten gaan zitten. Eerst in je eigen rol, dan op de stoel van de neutrale toeschouwer, en vervolgens op de stoel van degene die tegenover je zit. Daardoor besefte ik dat niemand dingen expres doet om je tegen te werken. Iedereen heeft gewoon zijn eigen belangen en perspectief. Zodra
je dat begrijpt, wordt samenwerken en leidinggeven een stuk makkelijker.

De training was intensief, niet alleen door de inhoud, maar ook door de energie die het kostte. Het is geen training waarbij je achteroverleunt en luistert, je gaat zelf aan de slag. Het is soms vermoeiend, maar juist daardoor beklijft het. En je leert niet alleen van de trainers, maar ook van de groep. Iedereen heeft een andere uitdaging, en door samen te werken zie je oplossingen waar je zelf nooit op was gekomen.

Ik ben in januari een maand op vakantie geweest naar Nieuw-Zeeland, en voor het eerst in vijf jaar tijd kon ik echt met een gerust hart weg. Ik wist dat het team zelfstandig zou draaien, en dat gaf een enorme rust. Geen zorgen over wat er mis kon gaan, maar met een gerust hart op vakantie. Zou ik de training aanraden? Absoluut. Als je twijfelt, is mijn advies simpel: er is altijd een reden om iets níet te doen. Maar als je er al over nadenkt, betekent het waarschijnlijk dat je het wel kunt gebruiken.”